Collaboration à l’exercice illégal de la profession – acte délictueux visant à octroyer le
bénéfice indu de la loi organique sur les CPAS – amendement tardif – manquement aux
articles 1, 22 et 23 du code de déontologie.

Weigeren de BIV-bijdrage te betalen – niet voorzien in een verzekering beroepsaansprakelijkheid noch over een financiële waarborg derdengelden - Inbreuk op de artikelen 1,5, 23 en 32 van de plichtenleer van het BIV en de artikelen 93- 94 van de WHPC.

Weigeren een lijst van alle mede-eigenaars (persoonsgegevens) van het gebouw mee te delen aan appartementseigenaars die hierom verzochten - Inbreuk op de artikelen 1,78 en 80 van de plichtenleer van het BIV.

De aangeklaagde vastgoedmakelaar zou in het kader van de verkoop van een onroerend goed hebben bemiddeld met een niet-conforme overeenkomst en tekort geschoten hebben aan de informatieplicht door o.a. nagelaten te hebben melding te maken van een hoogspanningscabine met erfdienstbaarheid op het terrein. Ook zou hij niet beschikken over een verzekering beroepsaansprakelijkheid of een financiële waarborg derdengelden. Aangezien de gebreken m.b.t. de informatieplicht moeilijk vast te stellen waren, de vastgoedmakelaar wel beschikt over een verzekering en derdenrekening en zijn blanco tuchtrechtelijk verleden werd hem een waarschuwing als sanctie opgelegd.

Een vastgoedmakelaar moest zich voor de Uitvoerende Kamer verantwoorden vermits hij in de bemiddelingsovereenkomst met betrekking tot de verkoop van een woning een meerwaardebeding had bedongen. De overeenkomst voorzag dat de aangeklaagde de woning mocht verkopen tegen 55.000 euro netto in handen van de eigenaars zonder dat de aangeklaagde er nog een vergoeding van mocht aftrekken. Het commissieloon van de vastgoedmakelaar bestond uit de verworven meerprijs die kon worden bekomen boven het voornoemde bedrag. Aangeklaagde stelde de woning te koop voor 86.000 euro en verkocht ze uiteindelijk tegen 80.000 euro. In een reactie stelt de vastgoedmakelaar dat hij daarop de verkopers voorstelde om tegen een vaste commissie van 5% te werken, aangezien de meerprijs te hoog zou zijn. Dit zou geweigerd zijn. Op de zitting verklaarde aangeklaagde dat hij nog steeds met twee modellen van opdrachten werkt, één op meerwaarde en één met de gebruikelijke 5%. De Uitvoerende Kamer oordeelt dat het feit dat de vastgoedmakelaar dit meerwaardebeding frequent blijft gebruiken ondanks het reeds ruime tijd geldende verbod niet aanvaard kan worden. Dat hij het beding niet steeds zou toepassen volgens zijn bewering, verandert hier niets aan.

De Uitvoerende Kamer buigt zich over een dossier waarbij de aangeklaagde vastgoedmakelaar in de briefwisseling met het Instituut steeds weigerde de nodige toelichting ten gronde te geven, zoals hem werd gevraagd door de verslaggever. Aangeklaagde beriep zich hiervoor op zijn beroepsgeheim. De Uitvoerende Kamer verwees naar de uitzondering die voorzien is in de Plichtenleer, wat maakt dat de vastgoedmakelaar gehouden is terzake te antwoorden en alle hem gevraagde inlichtingen over te maken. Aangezien er geen toelichting werd gegeven werd de tenlastelegging dan ook weerhouden.

De Uitvoerende Kamer besloot dat bewezen werd dat de vastgoedmakelaars in het kader van een verkoopsopdracht geen verzakingsbeding hadden opgenomen in de overeenkomst, gebruik hadden gemaakt van een meerwaardebeding, nagelaten te hebben vanuit hun marktkennis de reële waarde van het goed te schatten, gebruik gemaakt hebben van een onduidelijke overeenkomst en een ereloon te hebben bedongen dat niet in verhouding staat met de geleverde diensten. De vastgoedmakelaars worden door de Uitvoerende Kamer gesanctioneerd met een schorsing van 3 maanden.

Aangeklaagde gaf, in het kader van de verkoop van een woning zowel in de opdracht als in de verkoopsovereenkomst de eigenaar van het verkochte goed verkeerd weer. Het ging over blote eigenaars, terwijl het vruchtgebruik aan iemand anders toekwam. De vastgoedmakelaar baseerde zich op de kadastrale legger, wat niet kan beschouwd worden als eigendomstitel omdat dit document niet de volledige gegevens weergeeft.

De makelaar zou in een verkoopsopdracht een prijs hebben aanvaard, terwijl hij had moeten weten dat deze manifest onrealistisch was. Volgens de Uitvoerende Kamer dient de makelaar de eigenaar tot meer redelijkheid te brengen en kan hij desnoods zijn tussenkomst weigeren. De Kamer stelt echter ook dat de raming van een onroerend goed geen exacte wetenschap is. Aangezien naar alle waarschijnlijkheid en bij gebreke aan bewijs van het tegendeel de makelaar de eigenaars correct heeft geïnformeerd omtrent de waarde van hun appartement spreekt de Kamer hem vrij van de tenlastenleggingen.