Intussen in Sprimont: BIV in bizar vonnis veroordeeld voor te weinig communicatie over een schrapping!

Een verbazingwekkend vonnis van een vrederechter in Sprimont bij Luik veroordeelt het BIV tot het betalen van een geldsom aan een cliënte van een geschrapte vastgoedmakelaar. Deze laatste was haar zelf dit bedrag schuldig.

In het vonnis stelt de rechter dat het BIV een fout heeft begaan door, na het uitspreken van een schrapping met onmiddellijke ingang, “geen maatregelen te hebben genomen om het publiek, cliënten en toekomstige cliënten [van de geschrapte makelaar] hierover te informeren”. Volgens de rechter had het op die manier kunnen voorkomen worden dat de cliënte het ereloon in kwestie aan de makelaar had overgemaakt en daarna naar het gerecht moest stappen om het geld terug te eisen.

Ronduit verbijsterend, inderdaad.

Bij de schrapping gaf de Franstalige Uitvoerende Kamer de mogelijkheid om de beslissing bekend te maken in IPI-Mail en IPI-News. Natuurlijk moeten we hiermee wel wachten totdat de rechtsmiddelen uitgeput zijn, totdat de beslissing met andere woorden definitief is! Anders nagelen we iemand aan de schandpaal terwijl daarna de straf verminderd of ongedaan gemaakt wordt. En doordat de geschrapte makelaar de UK-beslissing meteen met alle middelen heeft proberen bestrijden, zonder succes welteverstaan, is de schrapping nog maar sinds heel kort definitief. Aan de andere kant is het totaal niet zeker dat door een publicatie van het vonnis en communicatie erover de cliënte in kwestie ook wel degelijk van de schrapping op de hoogte zou zijn geweest.

Bovendien hekelt de rechter het feit dat het BIV geen voorlopige bewindvoerder aanstelde na de schrapping, om te “verifiëren of [de geschrapte makelaar] zijn activiteiten wel degelijk stopzette, en om de opvolging en afhandeling van zijn dossiers te verzekeren”. Vreemd genoeg ging de rechter voorbij aan het feit dat de wet het BIV helemaal niet toelaat om zoiets te doen en dat dit niet tot de taken van het BIV behoort. Consumenten beschermen, ja, maar binnen de grenzen van onze bevoegdheden!

Kort gezegd, we hadden volgens de rechter iets moeten doen wat we niet mochten. Het spreekt dan ook voor zich dat de Nationale Raad beslist heeft om dit (uiterst twijfelachtige) vonnis in beroep aan te vechten.

Wordt vervolgd...